സമയം തീരുകയാണ് ;
ഭൂമിയിലെ സമയം
തീർന്നു തീർന്നു പോകുന്നു.
നിമിഷങ്ങളായി നാഴികകളായി വിനാഴികകളായി
ദിവസങ്ങൾ , ആഴ്ചകൾ,
മാസങ്ങളായി
വർഷങ്ങളായി സമയം
തീർന്നു പോവുകയാണ്
ആയുസ്സൊടുങ്ങുകയാണ്.
തണുത്ത
വീഞ്ഞു തുള്ളികൾ പോലെ
നമ്മൾ അത്
നനുത്തലഹരിയോടെ
നുണച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
ചിലപ്പോൾ ഒരാഘാതത്തിൽ
ആ കണ്ണാടി ഭരണി
ഉടഞ്ഞു ചിതറിപ്പോകുന്നു.
ജീവൻ്റെ വീഞ്ഞ്
ക്ഷണികമായ
ഒരു ഗന്ധം മാത്രം
അവശേഷിപ്പിച്ച്
മണ്ണിൽ ഒലിച്ചുപോകുന്നു
അതല്ലെങ്കിൽ
നിത്യേന നുണച്ച് നുണച്ച്
അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും
അതു തീർന്നു പോകുന്നു
പെട്ടെന്നൊരുന്നാൾ
എല്ലാ ലഹരികളുമൊഴിഞ്ഞ്
ശൂന്യമായി മാറുന്നു,
ശവമായി ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.
ആ ദിവസത്തെ ഡയറി,
പിന്നീടുള്ള എല്ലാ ഡയറികളും മറ്റാരൊക്കെയോ എഴുതുന്നു.
സമയത്തെ തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ നിവൃത്തികളൊന്നുമില്ല.
സമയത്തെ കുറേയൊക്കെ മറികടക്കാൻ
ഭാഗ്യം ചെയ്തവരുണ്ട്.
കവികൾ , കലാകാരന്മാർ,
സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തകർ,
പ്രണയികൾ…
തങ്ങളുടെ സമയം തീരുമ്പോഴേക്കും ബാക്കിയുള്ളവരുടെ
ഓർമ്മകളുടെ വീഞ്ഞു ഭരണിയിൽ
സ്ഥാനം പിടിക്കാൻ
അവർക്കാവുന്നു.
സൗന്ദര്യം സൃഷ്ടിച്ചതു കൊണ്ട്,
സമരം ചെയ്തതു കൊണ്ട്
മറ്റുള്ളവരെ സ്നേഹിച്ചതുകൊണ്ട് പ്രണയിച്ചതുകൊണ്ട്
അവർ ഓർമ്മകളിൽ ജീവിക്കുന്നു.
അനശ്വരതയുടെ തുണ്ടുകൾ നേടിയെടുക്കുന്നു.
സമയത്തെ മറികടക്കുന്നു.
000
